Βιογραφικό Καλλιτέχνη
O ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΒΔΑΣ (1940 – ) γεννήθηκε στο Πειραιά το 1940. Σπούδασε ζωγραφική στην Ecole des Beaux-Arts (1962-1965) στις Βρυξέλλες, και στην Ecole des Beaux-Arts (1965-1966) στο Παρίσι. Το έργο του αποτελείται κυρίως από ανθρώπινες μορφές, τις οποίες αποδίδει μ’ εξπρεσιονιστική διάθεση. Χρησιμοποιεί πλούσια χρωματική κλίμακα, που τη χειρίζεται με αμεσότητα και αυθορμητισμό. Εργάζεται με θεματικές ενότητες και έχει ιδιαίτερη προτίμηση σε δυναμικά θέματα, που περιλαμβάνουν την ανθρώπινη μορφή σε κίνηση (συνθέσεις με αθλητές, δρομείς, ιππείς κ.ά.). Δημιουργεί επάλληλα χρωματικά επίπεδα με κοφτές και πλατιές πινελιές, προσδίδοντας τους συγκεκριμένη κατεύθυνση και χρωματική ροή. Αποφεύγει το σχεδιαστικό περίγραμμα και οδηγεί το βλέμμα του θεατή στην ανάγνωση του θέματος μέσω των χρωματικών συσχετισμών. Η κίνηση και ο χρόνος είναι συνυφασμένη με τα έργα του Απόστολου Λάβδα. Ο ζωγράφος μοιάζει να αιχμαλωτίζει στιγμές του χρόνου τις οποίες αναδεικνύει με την έμπνευση του δίνοντας τους πρωταγωνιστικό ρόλο.
«Τα θέματα των τζόκεϊ και των δρομέων με απασχολούν εδώ και τριάντα χρόνια» λέει ο ίδιος ο Απόστολος Λάβδας. «Όταν ζούσα στο Παρίσι, έβλεπα από το παράθυρό μου ένα ιπποφορβείο από όπου ξεκινούσαν και τελείωναν την πορεία τους οι ιππείς. Αυτή η ζωτική εικόνα που επαναλαμβανόταν καθημερινά εντυπώθηκε στη μνήμη μου και αποτέλεσε για μένα, από τότε, ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης». Τους πρώτους τζόκεϊ ο Απόστολος Λάβδας τους παρουσίασε στην Αμβέρσα το 1965, σε έκθεση που οργανώθηκε από το Μορφωτικό Κέντρο της πόλης, όπου και τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο. Δώδεκα χρόνια αργότερα το 1977 στη Διεθνή Έκθεση Συγχρόνου Τέχνης της Φλωρεντίας αποσπά επίσης το Α’ βραβείο. Μια νέα δημιουργική περίοδος σηματοδοτεί τη ζωγραφική εξέλιξη του Απόστολου Λάβδα. Είναι η εποχή που ο καλλιτέχνης αποδεσμεύει τη δουλειά του από τις εξαρτήσεις του παρελθόντος.
Η επιστροφή του στην Ελλάδα γίνεται δυναμικά από το 1978 με ατομικές εκθέσεις που
σηματοδοτούν την πορεία του. Το 1985 οι τζόκεϊ του Απόστολου Λάβδα προκαλούν
ιδιαίτερη αίσθηση σε μια ατομική έκθεση που πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία του
Αλέξανδρου Ιόλα, του διεθνούς μαικήνα της τέχνης ο οποίος υποστήριξε τη ζωγραφική του Λάβδα ειδικά τη δεκαετία του 1980 και ως το θάνατο του. Τα έργα του Λάβδα στη συνέχεια πήραν πολύ πιο ενδιαφέρουσες μορφές αποκαλύπτοντας ένα καινούριο κόσμο ισορροπιών, περισσότερο εύπλαστο κατασκευαστικά, ακμαιότερο εικαστικά και ανοιχτό σε ποικίλους ανανεωτικούς μετασχηματισμούς.
Όσο όμως και αν προσπαθούμε να αποκρυπτογραφήσουμε τη ζωγραφική του Απόστολου Λάβδα, ο ίδιος ο ζωγράφος έχει φροντίσει ώστε να αφήνει το θεατή να ξετυλίξει το νήμα της προσωπικής του σκέψης. Εμμένει στη θέση ότι είναι «καλλιτέχνης του δρόμου», ζωγράφος με την παραδοσιακή έννοια του όρου, ένας «ρομαντικός καταραμένος» που έχει ξεφύγει από τις εναλλασσόμενες μόδες του συστήματος και χαίρεται ακόμα την ηδονή της καθαρής ζωγραφικής.
Ατομικές εκθέσεις
«Αστορ» 1965, 1976, 1978. Ινστιτούτο Γκαίτε, Θεσσαλονίκη 1967, 1976, 1978
Ινστιτούτο Γκαίτε, Θεσσαλονίκη 1967, 1976.«Brachot, Βρυξέλλες, 1970.
«Πανσέληνος» Θεσσαλονίκη 1982, 1984, 1986. «Σκουφά» 1985, 1988
.«Opus 39» Λευκωσία 1989. «Έκφραση», 1990. «Μοιραράκη» 1992
Πανελλήνιες 1971, 1973, 1975. «Ζυγός» 1978. «Το Τρίτο Μάτι» 1979.
«Dracos» 1987. «Σπίτι της Κύπρου» 198
